Kijk nóg een keer

Het woord respect komt van het Latijnse woord re-spicere wat terugkijken of omkijken betekent.

In de oudheid betekende dat vooral dat een Romein maar beter op zijn hoede kon zijn door af en toe over zijn schouder te kijken wanneer hij als vreemdeling door de straten van Athene liep.

Daarmee toonde hij een zekere mate van respect voor de kracht van de Grieken.

Ik vind het een mooie gedachte dat we respect kunnen ontwikkelen door beter te kijken.

Door het niet bij onze eerste indruk te laten maar nog eens te kijken.

We tillen ons dan als het ware boven onszelf en ons eerste oordeel uit door open en nieuwsgierig te blijven. Door gewoon even verder te kijken dan onze neus lang is.

Ik heb mezelf door de jaren heen aangeleerd om een tijdje te blijven rondhangen wanneer ik voel dat iemand op mijn knoppen drukt (wat een nette manier is om te zeggen dat iemand me irriteert). Waarom? Omdat ik ontdekte dat ik er ongelooflijk veel van kon leren.

Ik zal een voorbeeld geven.

Op een mooie zondag stond ik bij de ingang van Naar Zee te wachten op een nieuwe huurder uit een ver land die een workshop ging geven waar ik erg nieuwsgierig naar was. Ik was ook erg nieuwsgierig naar de persoon op wie ik stond te wachten, ik verheugde me erop haar te ontmoeten.

Dat verheugen veranderde ogenblikkelijk in hevige irritatie toen deze mevrouw bij aankomst, zonder mij een blik waardig te gunnen, langs me heen naar binnen beende en met luide stem riep: dit is een veel te kleine ruimte!

Nadat ik de neiging haar een mep te willen verkopen had onderdrukt dacht ik meteen: opletten Steenvoort, deze dame komt je iets leren.

Dus heb ik me herpakt, mijn kin van de grond geraapt en ben gebleven. Observerend en nieuwsgierig.

Vriendelijk ging ik haar niet vinden, want dat was ze gewoon niet.

Maar moet dat dan altijd? (Les 1)

Deze vrouw straalde een ongelooflijke kracht en doelgerichtheid uit. Ze kwam maar voor één ding en alles wat haar daarbij hinderde werd zonder enig excuus aan de kant geschoven. Zo werd een van de deelnemers meteen aan het begin van de workshop weg gestuurd omdat hij teveel de aandacht naar zich toe trok. Toen hij haar voor een derde keer in de rede viel wierp ze hem een staalharde blik toe en zei: “jij gaat nu weg”. Hij lachte aanvankelijk wat schutterig maar toen ze hem bleef aankijken en woordeloos aangaf dat er geen ruimte voor onderhandelen was kon hij niet anders dan zijn spullen pakken en vertrekken. Haar boodschap aan de rest van het gezelschap was: ik ben hier om jullie iets te leren, als je niet wilt luisteren kun je nu gaan.

Grote god, hoe haaks stond dat op de moederkloek achtige warmte die ik altijd aan mijn klanten wilde geven?

Maar hoe verfrissend ook!

Zo helder en zonder enig excuus alle ruimte innemen. Zo onvoorwaardelijk rechtstreeks op je doel af. Wauw.

Altijd maar vriendelijk blijven kan ook onduidelijk zijn. En daar gaf deze vrouw geen enkele ruimte voor. (Les 2)

Nadat Naar Zee in tweede instantie wel door haar werd goedgekeurd (gelukkig was ook zij bereid een tweede blik te werpen) beleefden we een onvergetelijke middag. Met haar scherpe focus was ze in staat om ons in weinig tijd iets heel ingewikkelds te leren. Dat was waar ze voor was gekomen en dat was wat ze deed. Ze was er niet voor de gezelligheid maar om een doel te bereiken. En dat werkte. (Les 3)

Aan het eind van de dag kon ik alleen nog maar respect voor haar voelen en was ik blij met wat ze me geleerd had. Dat was niet gebeurd als ik boos was gebleven en was afgehaakt.

We hoeven natuurlijk niet altijd en naar iedereen nieuwsgierig te zijn, dat is teveel gevraagd. Ik wil hier ook geen pleidooi houden voor zakkerig gedrag. Maar die ander, die je soms zo dwars zit, heeft ook iets wat jij nog niet kent of weet.

En dat kan heel leerzaam zijn. Het verruimd je blik.

Dus de volgende keer dat je je ergert en met je oordeel klaar staat; kijk nóg een keer.

Kitty